Organizacja pracy w reaktorach

Organizacja pracy w laboratoriach w Hanford czy Oak Ridge wymagała niemal ciągłego nadzoru ze strony naukowców. Naukowcy i technicy z Met Lab w Chicago byli więc w ciągłych podróżach; mówiono o nich, że żyją ?w drzwiach obrotowych”. Podczas gdy w Hanlord wytwarzano niezbędne ilości plutonu Pu-239, a w Oak Ridge – wysokowzbogaconego uranu, na odległym płaskowyżu pośrodku pustyni w stanie Nowy Meksyk, w ściśle tajnej miejscowości oznaczonej Site Yw Los Alamos, 56 km od miejscowości Santa Fe od 1943 r. trwały intensywne prace nad konstrukcją bomby atomowej. Los Alamos zostało wytypowane na ?laboratorium bomby atomowej” przez Roberta Oppenheimera i zakupione 25 listopada 1942 r., a więc w czasie, gdy trwały jeszcze prace nad budową reaktora CP-1 w Chicago. Los Alamos to 27,52 tyś. akrów czyli ok. 110 km2 położonych na płaskowyżu 2160-2700 m n.p.m. W czasie zaledwie trzech miesięcy na całkowitym odludziu (64 km od najbliższej linii kolejowej) zostało wybudowane od podstaw miasteczko liczące ponad 100 budynków. Zbudowano je bez jakichkolwiek planów czy projektów, szybko i tanio, co odbiło się na warunkach, w jakich przyszło mieszkać i pracować naukowcom, np. zawsze były problemy z wodą. Wysoki, stalowy płot zwieńczony trzema drutami kolczastymi otaczał cały teren Site Y. Niezależnie od straży przy ogrodzeniu, specjalne oddziały żandarmerii wojskowej patrolowały teren Los Alamos.