Gdyby bydło mogło zjeść tyle siana łąkowego, aby zaspokoić swoje zapotrzebowanie na energię, to i tak nie zaspokoiłoby zapotrzebowania na białko. Niezbędne byłoby w tym celu skarmianie dobrej lub co najmniej średniej jakości siana z roślin motylkowych. Nieznaczny niedobór białka wystąpiłby przy skarmianiu dobrego siana łąkowego, a duży ? przy skarmianiu złego siana z motylkowych, łąkowego i z innych roślin. Nawet najlepsze siano nie zaspokoi w pełni zapotrzebowania na fosfor i sód, natomiast wapń będzie zawsze występował w nadmiarze. Krowa jednak nie jest w stanie zjeść tyle siana, aby zaspokoić swoje zapotrzebowanie na energię, dlatego trzeba je uzupełniać paszami zawierającymi dużo niezbędnych składników pokarmowych. Przy ocenie jakości siana należy brać pod uwagę przede wszystkim zawartość w nim białka i wartość energetyczną. Uwzględnia się również takie jego cechy, jak wygląd, zapach, twardość, skład botaniczny, a także skład chemiczny. Praktycy przy ocenie siana najczęściej i najchętniej posługują się takimi terminami, jak ?siano dobre”, ?średnie” i ?złe”, bez bliższego precyzowania, na czym oparty jest taki osąd. Na wartość pokarmową siana w bardzo dużym stopniu wpływa ? jak już wspomniano ? sposób suszenia oraz straty składników pokarmowych powstające w czasie zbioru i przechowywania.