Już w 1601 r. królowa angielska wydała przepisy zwane prawem ubogich, nakładające na gminy obowiązek przyjścia z pomocą osobom pozbawionym opieki ze strony rodziny, dopiero jednak pojawienie się przemysłu fabrycznego i rozwój kapitalistycznych środków produkcji spowodował gwałtowny wzrost liczby potrzebujących wsparcia. Jednocześnie idee Rewolucji Francuskiej sprawiły załamanie się poprzednich rozwiązań ustrojowych i społecznych. W związku z tym władze państwowe stanęły przed zadaniem organizowania dobroczynności publicznej. W Anglii, w kraju rewolucji przemysłowej, ustawa z 1834 r. stwarzała podstawy prowadzenia zakładów dla ubogich, z tym jednak założeniem, aby zapewniały warunki bytu na najniższym poziomie, takim, który odstraszał od korzystania z nich. Zakłady te miały pewne cechy zakładów poprawczych, a praca była przymusowa dla osób zdolnych do niej. Takie nastawienie do potrzebujących wsparcia, charakterystyczne dla krajów anglosaskich, ustępowało bardzo powoli, a i dziś pojawia się jeszcze w doktrynach liberalnych.