O japońskiej architekturze

Japonia jest niezwykle specyficznym krajem. Złożyło się na to wiele cech. Jedną z najważniejszych jest fakt, że była odizolowana od reszty świata przez bardzo długi okres. Ponadto Japończycy nie czują się panami przyrody, a jedynie jej częścią. Ma to znaczny związek z religią shinto.
Bardzo łatwo kult natury jest odnaleźć w architekturze świątyń i ich okolicach. W mieście Ise deweloperzy postawili wspaniałą świątynię bogini słońca. Wybudowana została ona w trzecim wieku naszej ery. Co dwadzieścia lat przebudowywana jest na nowo. Następuje to przy użyciu wciąż takich samych materiałów. Ta tradycja jest utrzymywana od ponad tysiąca i trzystu lat.
Kiedy do Japonii przybył buddyzm, przyjęte zostały w bardzo wielu aspektach chińskie wzorce operujące między innymi osiowością i pedantyczną symetrią. Architektura Wysp Japońskich w bardzo dużym stopniu uległa przez to zmianie. Pierwsza świątynia nowej religii powstała tam w roku pięćset pięćdziesiątym ósmym. Natomiast najcenniejszym zabytkiem z tych czasów jest zespół świątyń.