W polskim prawie można doszukać się pojęcia nieruchomości budynkowej. Mianowicie chodzi tutaj o to, iż zaistniał niejako stan prawny dla nieruchomości budynkowej, który dotyczy użytkowania wieczystego.
Prawo takie ma charakter celowy, terminowy i odpłatny i nie znajdziemy w żadnym kraju Unii Europejskiej tak skonstruowanego przepisu prawnego opisującego własność budynkową. Prawo użytkowania wieczystego odnosi się jedynie do gruntu, który jest jedynie własnością jednostek danego samorządu terytorialnego, bądź też Skarbu Państwa. Ustawa o gospodarce nieruchomościami mówi o tym, że zostaje ona oddana pod użytkowanie wieczyste wraz z jednoczesnym obowiązkiem wykupu przez danego użytkownika wieczystego wszelkich budynków, urządzeń, które znajdują się na danym gruncie.
Właśnie tutaj pojawia się pojęcie nieruchomości budynkowej, gdyż w tym przypadku nieruchomości, która jest oddana w użytkowanie wieczyste, mamy do czynienia z pewnym stanem prawnym, a mianowicie chodzi o to, iż gdy grunt jest w użytkowaniu wieczystym, a budynki i urządzenia znajdujące się na tym terenie są jego częścią składową stanowią one własność danego użytkownika wieczystego. Chodzi o to, że musi on je wykupić wraz z zakupem gruntu, gdy chce być jego użytkownikiem wieczystym. Pomimo odrębności pomiędzy własnością gruntu, a budynku, jako nieruchomości, to posiadają one wspólną księgę wieczystą. Jedynie w dziale drugim owej księgi zamieszcza się wiadomość, że dane wpisy dotyczą użytkowania wieczystego.
